Wiebelen en friemelen thuis. Over de invloed van prikkelverwerking op (wel)zijn.

Recensie

Dit boek gaat over zintuigelijke prikkelverwerking (ZiP). En hoe volwassenen en kinderen op een verschillende manier zintuiglijke prikkels verwerken.

We kennen natuurlijk allemaal onze vijf zintuigen: ruiken, voelen, proeven, zien en horen. De auteurs van Wiebelen en friemelen thuis voegen er nog twee aan toe: evenwicht en beweging. Evenwicht: het vermogen om je lichaamszijn in te schatten in de ruimte. Beweging: het vermogen om je met de juiste kracht te bewegen in de ruimte.

Onze zintuigen nemen de buitenwereld waar, zij geven de input. Onze hersenen verwerken die input en geven ons zo informatie over de plaats en de ruimte waar ons lichaam is.

Maar die verwerking van de input door onze hersenen loopt niet voor iedereen op dezelfde manier. En dus reageren we ook allemaal verschillend op de zintuiglijke prikkels. Dat is op zich helemaal niet erg, maar het kan voor problemen zorgen als de gevoelde ervaringen ver uit elkaar liggen. Bijvoorbeeld: papa houdt van de drukte om en bij de sportclub, het geroep, het omgevingsgeluid, wat er te zien, horen, ruiken en voelen is. Hij kan zich daar goed in overeind houden, meedoen en genieten. Maar Lars, de zoon, heeft er een hekel aan: het is voor hem allemaal te luid, te veel ineens om naar te kijken, te veel mensen die hem al dan niet per ongeluk aanraken. Papa sleurt Lars altijd mee in de overtuiging Lars de tijd van zijn leven te geven. Het is hem een raadsel waarom Lars altijd zo ‘doordraait’ nadien en eigenlijk niet mee wil.

Wat het boek precies doet? Inzicht geven in de verschillende manieren waarop mensen prikkels verwerken. Die verschillen veroorzaken andere reacties, reacties die vanuit jouw beleving misschien moeilijk te begrijpen zijn.

Het is niet hetzelfde als ADHD en ASS, zo staat het ook uitgelegd in het boek. Maar het is vanuit een andere gezichtshoek kijken naar gedrag van kinderen. Gedrag observeren is niet verkeerd. Dat raden wij ouders van kinderen met ADHD ook aan. Hoe kader je dan nadien dat gedrag? Met een ADHD-bril? Of met een ZiP-bril? Of met allebei? Met een extra bril kijken naar het gedrag van je kind, kan alleen maar extra inspiratie opleveren om met dat gedrag om te gaan. De extra bril kan voor je kind met ADHD en voor jezelf een verrijking zijn. Als je het als een extra blijft zien. Dus niet: het is of ADHD, of ZiP.

Zo bekeken vind ik dit boek zeker een aanrader. Het kan ouders zeker inspireren om om te gaan met het gedrag van hun kind dat zij misschien als ongewoon ervaren. En dat kan, naast ADHD, ook liggen aan die verschillen in zintuiglijke prikkelverwerking.