Goed leven met kwetsbaarheid en beperking

Recensie

“Pijn is pijn en ieder voelt het zijn” is een gezegde van mijn moeder. Het kwam direct in me op toen ik het boek las van Manu Keirse en Dirk De Wachter: Goed leven met kwetsbaarheid en beperking. Hoe doe je dat, leven met een beperking? Ouder zijn van een kind met een beperking? En speelt de ‘zwaarte’ van de beperking een rol? Mag die een rol spelen om recht te hebben op een gevoel van boosheid, onrechtvaardigheid, verdriet? Want ja: pijn is pijn en ieder voelt het zijn!

Mogen we naar ADHD kijken als een beperking? Een beperking brengt lijden met zich mee. Ook ADHD brengt lijden met zich mee. Voor de ene meer dan voor de andere. Voor de ene ouder meer dan voor de andere ouder. Dat lijden, die pijn, heeft het recht om er te zijn. Het recht om gevoeld te worden en als beperking ervaren te worden.

Iedereen ervaart in de loop van het leven verlies. De baby in de wieg is quasi perfect. Welke ouder kent de commentaren niet: “Zit die van jou nog niet? Rolt die nog niet om? Eet die nog altijd geen vast voedsel? Loopt die nog niet? Kent die de kleuren nog niet?” Het zijn relatief kleine dingen, maar die vragen kunnen steken. Zeker als gaandeweg blijkt dat jouw kind met heel veel dingen wat achter is. Of als blijkt dat er niets ‘vanzelf’ lijkt te gaan. Blijft de vraag: hoe dramatisch moet het zijn voor het verdriet mag gevoeld en erkend worden? Pijn is pijn en ieder voelt het zijn!

Van dat droomkind moet je als ouder afscheid nemen. Je droomkind wordt geen steracteur, topvoetballer, beroemde viroloog, de uitvinder van de fysicaformule om tegen lichtsnelheid te reizen, topmodel … Als je kind ADHD heeft, krijg je te maken met dit soort afscheid en verlies en vecht je tegen de gevoelde teleurstelling. Ja, het is waar, maar het is ook makkelijk gezegd: “Richt je naar het positieve! Naar wat er wel is en niet naar wat er niet is!” We hebben allemaal een verschillend temperament: voor de ene is dit al wat makkelijker dan voor de andere.

Heb je zelf ADHD en blijf je tegen dezelfde dingen aanlopen? Kan je niet functioneren op je maximumpotentieel? Ook dat voelt als een beperking. Pijn is pijn en ieder voelt het zijn!

We leven niet allemaal in dezelfde context. De context kan het lijden verlichten of extra druk meebrengen. Ontkennen of negeren is niet de oplossing. Zwelgen in zelfmedelijden ook niet. We zijn allemaal zoekende mensen. Leven met een beperking, al is ze nog zo ‘klein’, is zoeken naar een evenwicht tussen aanvaarding en uitdaging. Uitdaging om te compenseren, je niet neer te leggen bij wat als een tekort wordt ervaren.

Stel je jezelf ook vragen van deze aard? Het boek Goed leven met verlies en beperking reikt je zeker inzichten aan.