Allemaal Autcasts

Recensie

Een tweede boek van Magali De Reu, die zelf ADHD en ASS heeft. Zoals wel meer gebeurt bij vrouwen, kreeg ook Magali zelf (te) laat een diagnose.

Eén ding staat als een paal boven water, Magali De Reu heeft schrijftalent en is op taalgebied zeer begaafd. Alleen al de term AuDHD is erg goed gevonden en bekt beter dan ADHD en comorbide ASS of omgekeerd.

Ik vind dit boek beter dan het vorige. Door getuigenissen op te nemen van derden, krijgt het boek meer nuance, komt de verscheidenheid in het spectrum meer naar voren. Sommige getuigenissen, zoals die van Magali zelf over haar eigen ‘geschiedenis’, zijn best wel emotioneel. Toch grijpt het boek niet echt bij de keel. Het blijft een ietwat typische klinische afstand houden.

Magali De Reu omhelst de term neurodivergent en dat vind ik goed. Het klinkt ook positief. Toch word je van bepaalde delen in dit boek echt niet vrolijk.

In de inleiding verklaart ze de theorie van het voorspellende brein en zet ze dat af tegen bijvoorbeeld de Theory of mind en daar moet je toch wel even doorheen. Niet alleen daarom is dit boek geen nachtkastjesliteratuur.

Magali De Reu verkent verder wat het betekent AuDHD te hebben aan de hand van verschillende levensdomeinen, theorieën en belevingen van derden. Maar ze rekent in haar boek ook af met haar verleden, met haar begrip van haar eigen AuDHD. Dat maakt dat ik het net als met haar eerste boek moeilijk vind om haar boek te recenseren en met een dubbel gevoel blijf zitten.

Ben je omwille van welke reden dan ook geïnteresseerd in AuDHD, professioneel of als omgevingsbetrokkene? Lees het boek, vorm je eigen mening en kijk of het voor jou iets kan betekenen.

Heb je zelf AuDHD? Dan kan het boek verhelderend en ja, zelfs troostend voor je zijn. Omdat je ongetwijfeld dingen zult herkennen en omdat er een heel stuk erkenning in zit.